Namibië 2014
Voor onze drieweekse rondreis door Namibië besluit ik om een reisdagboek bij te gaan houden. De bedoeling is dat ik dagelijks aantekeningen maak en dat na de vakantie, in combinatie met mooie foto's, digitaal ga verwerken en er een mooi fotoboek van laat drukken. Zo gezegd zo gedaan! Als ik nu door dat fotoboek blader zie ik bij de eerste 2 weken alleen maar enthousiaste verhalen en fantastische foto's. De woorden adembenemend, prachtig en waanzinnig vliegen mij om de oren. Foto's van de mooiste landschappen komen voorbij, de meest bijzondere dieren en wat hebben we het fijn met ons gezin, het plezier spat er vanaf. Totdat in de derde week het noodlot toeslaat. Ik zie in mijn verslag foto's van een ziekenhuisbed....van onze naam op een planbord...van ongeruste appjes die ik naar mijn zus stuur.....van verdrietige gezichten. Om een lang verhaal kort te maken: onze oudste zoon Tim krijgt in the middle of nowhere een blindedarmontsteking en voordat wij 17 uur later eindelijk een ziekenhuis hebben bereikt die hem kan helpen is het een buikvliesontsteking geworden. Levensgevaarlijk. Onze laatste week hebben wij dan ook doorgebracht in het ziekenhuis van Windhoek. Met Tim is het helemaal goed gekomen, hij is er volledig van hersteld. Maar ik krijg zelf nog steeds buikpijn als ik terug denk aan deze angstige week.
Van de eerste twee weken hebben wij natuurlijk wel hele mooie foto's:
